Op 29 december is het gelukt, 15.000 km met 83.500 hoogtemeters. Hiervoor heb ik 636 uur in het zadel gezeten. Dit is gemiddeld 12,25 uur per week. Echter zoveel is het niet geweest, want in augustus heb ik mijn grote fietsavontuur beleefd. Toen heb ik in 28 dagen 4500 km gefietst en hier heb ik ca. 280 uur voor nodig gehad. Hierdoor blijft er slechts 7,5 uur per week over. 

In 2023 was ik zo eigenwijs om in De Wilp, Groningen te starten, dit heeft er mede voor gezorgd dat ik de 100cols niet volledig heb uitgereden. Daarom ga ik in 2025 gewoon in Straatsburg starten en ik ga trachten om binnen 3 weken weer terug te zijn in Straatsburg. Dit ga ik doen door te overnachten in mijn tentje, waardoor ik geen extra km's hoef te maken ten behoeve van een slaapplaats. Daarnaast ga ik een lichte gravelbike laten opbouwen, waardoor ik iets harder en per dag iets verder kan fietsen. 

Op 29 juli 2022 was ik vertrokken vanuit mijn woonplaats De Wilp om in 4 weken 5000 km te fietsen. De 5000 km zijn niet helemaal gelukt, maar daar heb ik vrede mee. Ik had de Tour de France 2019 als referentie, echter bleek de 100colstocht zwaarder en bovendien lastiger te volgen. Terwijl de Tour volledig uitgepeild was, moest ik nu heel vaak stoppen om de route te  bepalen. Daarnaast heb ik te kampen gehad met extreme weersomstandigheden. 

Uiteindelijk heb ik 4500 km gefietst en ruim 60.000 hoogtemeters overbrugd. Per dag is dat 160 km en ruim 2150 hoogtemeters. De langste etappe was de eerste met 247 km en de zwaarste de laatste met 183 km en bijna 5000 hm.

In de Pyreneeën ben ik in de stromende regen in de afdaling niet in de auto gestapt maar gewoon met 50 a 60 km per uur naar beneden geknetterd omdat ik fietste om zoveel geld in te zamelen voor de Alzheimer Stichting. Bovendien geeft dit achteraf ook veel meer voldoening dan gemakshalve in de auto stappen. Ook al is zo'n regen afdaling bere koud en bij een hoge snelheid krijg je mega veel water in je gezicht. 

Maar dit alles is natuurlijk veel minder erg dan dat je getroffen wordt door Alzheimer.

Hieronder mijn motivatie waarom ik me inzet voor de Alzheimer stichting:Als een kind pak ik oma bij haar arm en hijs ik haar in haar jas. Waterlanders stromen als een ongenode gast over haar wangen. ‘Mama is dood’, snikt zij. Met haar bonte zakdoek droog ik haar wangen. Dat ik haar als haar kleinzoon zo moet betuttelen, alsof ik haar moeder ben, doet me zeer.

Het hier en nu speelt sinds een tijdje een spelletje met het geheugen van mijn oma.   
Zij kijkt de wereld in door de filter van het verleden. Zij leeft in schaduwtijd.
Heel lang kon zij dat verbloemen en maakte een grap op het moment dat de werkelijkheid haar betrapte. 

‘Fijn dat je er bent meisje’, zegt zij meestal tegen mijn moeder die dan bij binnenkomst een snoepje en een knipoog krijgt. Eerst moest ik daarom lachen. Nu kijkt zij mijn moeder met doffe wereldvreemde ogen aan.

Vandaag is het de laatste keer dat we een ommetje doen. ‘Stap maar over de drempel’, zeg ik tegen de schuifelende gestalte die naast mij loopt.

Morgen is de grote verhuisdag.
Vanaf dan zal zij dwalen in het zorglandschap en aan deuren rammelen die nooit meer open gaan. Haar brein zal haar steeds meer verlaten, zij zal een geest worden in haar eigen lichaam en als een foetus opgerold sterven in haar eigen eenzame armen.      

Vind jij dementie ook zo’n vreselijke ziekte?

Ik heb het 2 keer van dichtbij meegemaakt  en daarom kom ik in actie voor Alzheimer Nederland. ‘Voorkomen is beter dan genezen’ geldt voor de meeste vormen van dementie. Wanneer je een beetje gezond leeft en voldoende beweegt, wordt de kans dat je Alzheimer krijgt veel kleiner. Je hoeft natuurlijk echt niet binnen een maand heen en weer te fietsen naar Spanje, zoals ik, om dit te bewerkstelligen!

Jouw steun is hard nodig, want maar liefst 280.000 mannen en vrouwen in Nederland hebben een vorm van dementie. In 2040 zal dit aantal opgelopen zijn naar een half miljoen. Wat verder super beangstigend is, is dat 1 op de 3 vrouwen Alzheimer zal krijgen en vermoedelijk ook zal sterven aan bijkomende aandoeningen van deze vreselijke ziekte. Daarom ga ik 5000 km in 4 weken fietsen om een onderzoek te financieren die zich richt op de vraag waarom zo ontzettend veel vrouwen Alzheimer krijgen. Dit onderzoek richt zich op preventie en behandeling.

Ik ben dankbaar dat mijn fantastische vrouw, Cato Pater, mij alle ruimte geeft om dit ietwat idiote avontuur aan te gaan. De 100colstocht is de zwaarste tocht ter wereld.En om dit te overtreffen ga ik ook nog op de fiets naar de start in Straatsburg.

Dus steun mijn actie met wat jij kan missen! Alle beetjes helpen en zo werken we samen aan een toekomst zonder dementie. Dankjewel!

Hartelijk dank hiervoor!